“enjoy the silence” (Depeche mode)
Words like violence
break the silence.
Come crashing in,
into my little world.
Painful to me,
pierce right through me
….
Vows are spoken to be broken.
Feelings are intense, words are trivial.
Pleasures remain.
So does the pain.
Words are meaningless
and forgettable.
‘No man is an island’.
Wel dan, misschien een schiereiland.
Half vast en half los.
Half in de maatschappij, half eruit,
maar volledig in de kast.
Gewoon, onopvallend, onzichtbaar.
Bij jongens onder de rader door en bij meisjes onder de gaydar.
Twentysomething en gevangen in een wereld waar ik zelf voor kies maar toch geen deel van uitmaak.
Ik weet dat er vrienden zijn die mijn geaardheid in twijfel beginnen te trekken.
Met behulp van de simpele redenering: “Die heeft nog steeds geen lief!? Ze is zeker voor de vrouwen!?”
Ik wordt er stilaan een beetje radeloos van. Ik heb een pact gemaakt met mezelf om niet uit de kast te komen tot ik effectief een relatie heb, iemand om samen mee uit de kast te komen…dat lijkt het op een of andere manier gemakkelijker te maken.
Maar hoe raak je van straat als je niet op straat durft komen?
Welkom in mijn vicieuze cirkel.
Welkom in mijn kast.
Mijn zwakke plek, mijn geheim, mijn meest paranoïde trekje.
Wie is te vertrouwen? Wie is te verleiden? En vooral, hoe stop je alles weg voor de buitenwereld?
Hoe leef je twee levens terzelfder tijd ?
Hoe slaag je erin om te blijven verbergen wie je echt bent?
Hoe geniet je van de stilte als je het uit wil schreeuwen?
Elle,
X
Posts
